Home   |  تماس با ما و ارسال مطالب |  پروژه‌ها  | نرم‌افزارهاي مورد نياز |

home

 

18-03-2022

 

سوره نور ، مدنی 64 آيه

 

به نام خداوندِ رحم كنندهِ ( بخشنده ، گذشت كننده )  مهربان ( با شفقت ، با عاطفه )

  1. سوره ای [است كه] نازل كرديم آن را و فرض ( لازم ) كرديم آن را و نازل كرديم در آن آيات مبينی ( آشكاری ) ، باشد برای شما [كه] متذكر ( يادآور ) شويد

  2. زن زنا كرده ( زنا كار ) و مرد زنا كرده ( زنا كار ) را ، پس شلاق زنيد هر يكی از آن دو را ، صد تازيانه ای و نگيرد شما را به آن دو ترحمی در دين خداوند ، اگر شما ايمان داريد به خداوند و روز آخر و می بايست شاهد باشد عذاب ( تنبيه ) آن دو را طايفه ای از مومنان

  3. مرد زنا كار نكاح ( ازدواج ) نمی كند  مگر زن زنا كاری  يا زن مشركی را ، و زن زنا كار را نكاحش ( ازدواجش ) نمی كند مگر مرد زنا كاری يا مرد مشركی ، و حرام شد آن [گونه نكاح] برای مومنان

  4. و كسانی كه تهمت می زنند ( می اندازند ) زنان شوهر دار ( يا زنان نيكوكار ) را ، سپس نياورده اند به چهار شاهدان ، پس شلاق زنيد ايشان را هشتاد تازيانه ای و قبول نكنيد برايشان شهادتی را هرگز ( ابدا ) و ايشان ، ايشانند فسق كنندگان ( نافرمانی كنندگان )

  5. مگر كسانی كه توبه كردند ( برگشتند ) از بعد آن و اصلاح كردند ، پس بدرستی خداوند آمرزنده ای مهربانی [است]

  6. و كسانی كه تهمت می زنند ( می اندازند ) زوجهايشان را و نبوده است برايشان شاهدان مگر خودشان ، پس شهادت  يكيشان چهار شهادت به خداوند [است كه] بدرستی [خود آن مرد] حتما از راستگويان [است]

  7. و پنجم اينكه لعنت خداوند برايش [برای آن مرد] اگر باشد از دروغگويان

  8. و دور می كند از آن [زن] عذاب را ( صد تازيانه را ) كه شهادت دهد چهار شهادتی را به خداوند [كه] بدرستی اوست [آن مرد] حتما از دروغگويان

  9. و پنجم اينكه غضب خداوند برای آن [زن باشد] اگر باشد [آن مرد] از راستگويان

  10. و اگر نبود فضل خداوند برايتان و رحمتش و بدرستی خداوند توبه پذيری ( بخشنده ای ) حكيمی [است]

  11. بدرستی كسانی كه آوردند به تهمت ( دروغ پردازی ) گروهی از شما ، گمان نكنيد آن را [كه] شری است برايتان ، بلكه آن [باشد] خيری برايتان ، برای هر مردی از ايشان [است] آنچه را كه كسب كرد از گناه و كسی كه دوستی می كند بزرگش را از ايشان ، برايش عذابی بزرگی [است]

  12. چرا زمانی كه شنيديد آن را ، مظنون نشد ( گمان نكرد ) مردان مومن و زنان مومن به خودشان خيری را و [نه] گفتند اين دروغ پردازی ( بهتانی ) آشكاری [است]

  13. چرا نياوردند برايش به چهار شاهدان ، پس زمانی كه نياورده اند به شاهدان ، پس ايشان نزد خداوند ، ايشانند دروغگويان

  14. و اگر نبود فضل خداوند برايتان و رحمتش در دنيا و آخرت ، حتما لمس می كرد شما را در آنچه كه برگشتيد ( دچار شديد ) در آن عذابی بزرگی را

  15. زمانی كه می انداختيد آن را به زبان هايتان و می گفتيد به دهن هايتان ، آنچه را كه نبود برايتان به آن دانشی و گمان می كرديد آن را راحتی ( آسانی ، سهلی ) و [در حاليكه] آن نزد خداوند بزرگی [بود]

  16. و چرا زمانی كه شنيديد آن را ، [نه] گفتيد [كه] نيست [شايسته] برايمان كه تكلم كنيم به اين ، پاكی تو  اين بهتانی بزرگی را

  17. موعظه می كند شما را خداوند كه [مبادا] تعدی كنيد بر همانندش  هرگز ( ابدا ) اگر شماييد مومنان

  18. و مبين ( آشكار ) می كند خداوند برايتان آيات را و خداوند دانايی حكيمی [است]

  19. بدرستی كسانی كه دوست می دارند كه اشاعه ( گسترش ) يابد گناه آشكار در كسانی كه ايمان آوردند ، برايشان عذابی دردناكی [است] در دنيا و آخرت ، و خداوند می داند و شما نمی دانيد

  20. و اگر نبود فضل خداوند برايتان و رحمتش و بدرستی خداوند رئوفی مهربانی [است]

  21. ای كسانی كه ايمان آورديد ، تبعيت نكنيد گامهای شيطان را و كسی كه تبعيت می كند گامهای شيطان را ، پس بدرستی او فرمان می دهد به گناه آشكار و منكر ( ناپسند ، ناخوش آيند ) و اگر نبود فضل خداوند برايتان و رحمتش ، پاك نمی شد از شما از احدی ابدا ( هرگز ) و ليكن خداوند پاك می كند كسی را كه می خواهد و خداوند شنوايی دانايی [است]

  22. و كوتاهی ( مضايقه ) نكند دارندگان فضل ( برتری ، بيشتری ، فزونی ) از شما و توانايی ( وسع ) كه ندهند دارندگان نزديكی ( فاميلی ) و مسكينها و مهاجران در راه خداوند را و حتما پرداخت كنند و حتما درگذرند ( ببخشند ، اغماض كنند ) ، آيا دوست نداريد كه بيامرزد خداوند برايتان و خداوند آمرزنده ای مهربانی [است]

  23. بدرستی كسانی كه می اندازند ( تهمت می زنند ) زنان نيكوكار ( شوهر دار ) بی خبر ( بی تقصير ) مومن را ، لعنت شوند در دنيا و آخرت و برايشان عذابی بزرگی [است]

  24. روزی كه شهادت می دهد برايشان زبانهايشان و دستانشان و پاهايشان به آنچه كه عمل می كردند

  25. در چنين روزگاری پرداخت می كند ايشان را خداوند دينشان ( طلب و بدهی ايشان ) را حقا ( واقعا ) و می دانند [كه] بدرستی خداوند اوست حق روشن ( مبين و آشكار )

  26. زنان خبيث ( پليد ) برای مردان خبيثند ( ناپاكند ) و مردان خبيث برای زنان خبيثند و زنان پاك برای مردان پاكند و مردان پاك برای زنان پاكند ، ايشان متبری ( پاك و منزه ) شدگانند از آنچه كه می گويند ، برايشان آمرزشی و رزقی گرامی [است]

  27. ای كسانی كه ايمان آورديد ، داخل نشويد خانه هايی غير خانه هايتان را ، تا اينكه مانوس ( آشنا و خودمانی ) شويد و سلام كنيد بر اهلش ، آن [رفتار شما] بهتری [است] برايتان ، باشد برای شما كه متذكر ( يادآور ) شويد

  28. پس اگر نيافتيد در آن شخصی را ، پس داخل نشويد آن را تا اينكه اذن داده شود برايتان و اگر گفته شود برايتان برگرديد ، پس برگرديد ، آنست پاكتر برايتان و خداوند به آنچه كه عمل می كنيد دانايی [است]

  29. نيست برايتان ترسی ( تنگنايی ) كه داخل شويد خانه هايی غير مسكونی را [كه] در آن متاعی ( بهره ای ) برايتان [است] و خداوند می داند آنچه را كه ظاهر ( آشكار ) می كنيد و آنچه را كه كتمان ( مخفی ، قايم ) می كنيد

  30. بگو برای مردان مومن [كه] چشم پوشی كنند از ديدگانشان و محافظت ( نگهداری ) كنند فرج ( عضو جنسی ، اندام تناسلی ) هايشان را ، آن پاكتر [است] برايشان ، بدرستی خداوند آگاه [است] به آنچه كه می سازند 

  31. و بگو برای زنان مومن [كه] چشم پوشی ( چشم نگهداری ) كنند از ديدگانشان و محافظت ( نگهداری ) كنند فرج ( عضو جنسی ، اندام تناسلی ) هايشان را و نشان ندهند ( آشكار نكنند ) زينتشان را ، مگر آنچه كه ظاهر ( نمودار ) شود از آن و حتما بزنند روپوش ( مقنعه ، روسری ) هايشان را بر گريبانشان و نمودار نكنند زينتشان را مگر برای شوهرانشان يا پدرانشان ( اجدادشان ) يا پدران ( اجداد ) شوهرانشان يا پسرانشان يا پسران شوهرانشان يا برادرانشان يا پسر برادرانشان يا پسر خواهرانشان يا زنانشان ( همجنسهايشان ) يا آنچه كه مالك شد دستانشان ( خدمت كارانشان ) يا تبعيت كنندگان غير دارندگان خرد ( شعور ، فهم ، سفيهان ) از مردان يا طفل ( كودك ) كسانی كه واقف نشده اند به عورتهای  ( برهنگی های ) زنان و نه زنند به پاهايشان برای اينكه معلوم شود آنچه را كه مخفی كردند از زينتشان و برگرديد ( توبه كنيد ) به سوی خداوند جملگی ( همگی ) ای مومنان ، باشد برای شما كه رستگار شويد

  32. و نكاح كنيد زنان مجرد ( بی شوهر ، بيوه ) را از خودتان ( فاميل و نزديكانتان ) و صالحان از بندگانتان ( نديمان و خدمتكارانتان ) و كنيزان ( كلفتانتان ) را ، اگر باشند فقيرانی  غنی ( بی نياز و ثروتمند ) می كند ايشان را خداوند از فضلش و خداوند گشاده دستی دانايی [است]

  33. و بايد عفت داری ( خويشتن داری ) كند كسانی كه نمی يابند نكاحی ( ازدواجی ) را تا اينكه غنی ( ثروتمند و بی نياز ) كند ايشان را خداوند از فضلش و كسانی كه می جويند نوشته ( نامه ) را از آنچه كه مالك شد دستانتان ، پس بنويسيد ايشان را اگر دانستيد در ايشان خيری را و بدهيد ايشان را از مال خداوند ، كسی  كه داد شما را و مجبور نكنيد جوانانتان ( كنيزانتان ) را برای زنا ( تجاوز ) ، اگر اراده كردند عفتی ( پارسايی ، نجابتی ) را برای اينكه بجويد عرضه زندگانی دنيا را و كسی كه مجبور می كند ايشان را [به زنا] ، پس بدرستی خداوند از بعد اجبارشان آمرزنده ای مهربانی [برای آنان است]

  34. و حتما نازل كرده ايم به سويتان آياتی مبينی ( آشكاری ) را و مثالی از كسانی كه سپری گشتند از قبلتان و موعظه ای برای متقيان

  35. خداوند نور آسمانها و زمين [است] ، مثال نورش همچون جا چراغی ( چراغ دانی ) [است كه] در آن چراغی [است] ، چراغ در شيشه‌ای ( لامپی ، تنگ بلوری ) [است] ، شيشه ( بلور ) گويا آن است ستاره‌ای درخشانی ( جواهر نشانی ) [كه] می سوزد از درختی مبارك شده‌ی ( خجسته‌ی ) زيتونی ، نه شرقی و نه غربی [است] ، نزديك است [كه] روغنش روشن شود ( بتابد ، بدرخشد ) و اگر چه ( در حاليكه ) لمس نكرده باشد ( نرسيده باشد ) آن را آتشی ، نوری بر [روی] نوری ، هدايت می‌كند خداوند به نورش كسی را كه می‌خواهد و می‌زند خداوند مثال‌ها را برای انسيان ( مردم ) و خداوند به هر چيزی دانايی [است]

  36. در خانه هايی كه اذن داد خداوند كه بالا برده شود و ذكر ( ياد ) شود در آن نامش ، تسبيح می كند برايش در آن به سحرگاهان و شامگاهان

  37. مردانی [كه] سرگرم نميكند ايشان را تجارتی ( خريد و فروشی ) و نه معامله ای از ذكر ( ياد ) خداوند و به پا داری نماز و دادن زكات ، می ترسند روزی را كه برمی گردد در آن قلبها و ديدگان

  38. برای اينكه جزا ( پاداش ) دهد ايشان را خداوند نيكوتر [از] آنچه كه عمل كردند و بيافزايد ايشان را از فضلش و خداوند رزق می دهد كسی را كه می خواهد بدون حسابی

  39. و كسانی كه كفران كردند ، اعمالشان همچون سرابی باقيمانده ای [است] ، گمان می كند آن را تشنه ای [كه] آبی [است] تا زمانی [كه] آيد آن را ، نيافته است آن را چيزی و بيابد خداوند را نزدش ، پس پرداخت كندش حسابش را و خداوند سريع الحساب [است]

  40. يا همانند تاريكی‌هايی در دريايی ژرفی ( متلاطمی ) [است كه] می‌پوشاندش موجی [كه] از بالايش [است] موجی [و] از بالای آن ابری [است]  ، تاريكی‌ها بعض آن بالای بعضی [باشد] ، زمانی كه خارج كند دستش را ، نزديك ( ممكن ) نيست [كه] به بيندش و كسی را كه قرار نداده است خداوند برايش نوری را ، پس نيست برايش از نوری ( روشنايی )

  41. آيا نظاره نكرده ای كه بدرستی خداوند را تسبيح می كند برايش كسی كه در آسمانها و زمين است و پرنده صف بستگانی [هستند] همگی ( تمامی ) ، دانسته است صلاتش ( درودش ) و تسبيحش را و خداوند دانايی [است] به آنچه كه عمل می كنند

  42. و برای خداوند است فرمانروايی آسمانها و زمين و به سوی خداوند [است] پايان ( اختتاميه ، سرنوشت )

  43. آيا نظاره نكرده ای [كه] بدرستی خداوند می راند ابری را ، سپس الفت ( پيوند ) می دهد مابينش را ، سپس قرار می دهدش متراكمی ( روی هم سوار شده ای ، چكالی ) ، پس می بينی باران را [كه] خارج می شود از ميانش و نازل می شود از آسمان از كوههايی كه در آن [است] از برودتی ( سرما و يخبندانی ، برف و يخچالی ) ، پس اصابت می كند به آن كسی را كه می خواهد و برمی گرداند ( برطرف ) می كندش از كسی كه می خواهد ، نزديك است كه روشنايی برقش ببرد به ديدگان

  44. برمی گرداند خداوند شب و روز را ، بدرستی در آن حتما عبرتی برای دارندگان ديدهاست

  45. و خداوند خلق كرد هر جانوری ( تمام حيوانات ) را از آبی ( آب مخصوصی ، يا آب مخصوص به خود ) ، پس از ايشان [است] كسی كه راه می رود بر شكمش ( خزندگان ) و از ايشان [است] كسی كه راه می رود بر دو پا و از ايشان كسيست كه راه می رود بر چهاری ( دو پا و دو دست ، پستانداران ) ، خلق می كند خداوند آنچه را كه می خواهد ، بدرستی خداوند برای هر ( تمام ) چيزی قادری ( توانايی ) [است]

  46. حتما نازل كرده ايم آياتی مبين هايی ( آشكارهايی ) را و خداوند هدايت می كند كسی را كه می خواهد به سوی راهی مستقيمی

  47. و می گويند ايمان آورديم به خداوند و به رسول و اطاعت كرديم ، سپس رو برمی گردانند فرقه ای از ايشان از بعد آن و نيستند ايشان به ايمان آورندگان

  48. و زمانی كه خوانده شوند به سوی خداوند و رسولش برای اينكه حكم ( داوری ) كند مابينشان ، آنگاه فرقه ای از ايشان اعراض كنندگانند

  49. و اگر باشد برايشان حق ، می آيند به سويش سر سپرده گان ( مطيعان )

  50. آيا در قلبهايشان مرضی [است] يا ترديد دارند يا می ترسند كه بی عدالتی ( ظلم ) كند خداوند برايشان و رسولش ، بلكه ايشان ، ايشانند ظالمان

  51. جز اين نيست كه باشد سخن مومنان زمانی كه خوانده شوند به سوی خداوند و رسولش برای اينكه حكم ( قضاوت ) كند مابينشان كه می گويند شنيديم و اطاعت كرديم و ايشان ، ايشانند رستگاران

  52. و كسی كه اطاعت می كند خداوند و رسولش را و می ترسد خداوند را و تقوی ( پرهيزگاری ) می كندش ، پس ايشان ، ايشانند رستگاران ( فرار كرده گان و نجات يافتگان )

  53. و قسم خوردند به خداوند سخت ( محكمترين )  باورشان ( سوگندشان ) [را كه] اگر دستور دهی  ايشان را ، حتما خارج می شوند ، بگو قسم نخوريد اطاعتی نيكويست ، بدرستی خداوند آگاه [است]  به [ آنچكه ] عمل می كنيد

  54. بگو اطاعت كنيد خداوند را و اطاعت كنيد رسول را ، پس اگر رو برگردانديد ، پس جز اين نيست كه برايش آنچه كه بار شد و برای شما آنچه كه بار شديد و اگر اطاعت كنيدش ، هدايت می شويد و نيست برای رسول [وظيفه ای] مگر ابلاغ آشكار ( روشن )

  55. وعده داد خداوند كسانی را كه ايمان آوردند از شما و عمل كردند صالحات را [كه] حتما جايگزين ( جانشين ) می كند ايشان را در زمين ، همچنان كه جانشين ( جايگزين ) كرد كسانی را كه از قبل ايشان [بودند] و حتما تمكين می دهد ( ادا می كند ) برايشان دينشان ( بدهی و طلبشان ) را ، آنكه راضی ( مورد پسند ) شود برايشان و حتما تبديل می كند ايشان را از بعد ترسشان امنيتی ، عبادت ( بندگی ) كنيد مرا ، شريك نگردانيد برايم چيزی را و كسی كه كفران كند بعد آن ، پس ايشان ايشانند فسق ( نافرمانی ) كنندگان

  56. و به پا داريد نماز را و بدهيد زكات را و اطاعت كنيد رسول را ، باشد برای شما كه مورد رحم واقع شويد

  57. گمان نكنند كسانی كه كفران كردند ، عاجز كنندگانند در زمين و ماوای ايشان آتش [است] و حتما بد عاقبتی ( سرنوشتی ) [است]

  58. ای كسانی كه ايمان آورديد بايد اذن ( اجازه ) خواهد شما را كسانی كه مالك شد دستانتان و كسانی كه نرسيده اند احتلام ( رشد و تكامل غدد جنسی ، بلوغ ) را از شما ، سه مرتبه هايی از قبل نماز فجر ( صبح ) و زمانی كه در می آوريد لباستان را از ظهر ( نيم روز ) و از بعد نماز عشا ( غروب ) سه عورتهايی ( برهنگی هايی ) برايتان [است] ، نيست برايتان و نه برايشان ترسی ( گناهی ) بعد آن زنان چرخندگان ( گردندگان ) [باشند] برايتان بعض شما برای بعضی ، آنچنان مبين می كند خداوند برايتان آيات را و خداوند دانايی حكيمی [است]

  59. و زمانی كه برسد اطفال ( كودكان ) از شما احتلام ( بلوغ ) را ، پس ميبايست اذن ( اجازه ) خواهند همچنان كه اذن خواست كسانی كه از قبل ايشان بودند ، آنچنان مبين می كند خداوند برايتان آياتش را و خداوند دانايی حكيمی [است]

  60. و بازنشستگان از زنان ، آنانكه اميد ندارند نكاحی ( ازدواجی ) را ( پير زنان ) ، پس نيست برايشان گناهی ( ترسی ) كه زمين گذارند ( درآورند ) لباسهايشان را غير نشان دهندگان (  پز دهندگان ، خودنمايی كنندگان و آرايش كنندگان ) به زينتی و اگر عفت پيشه كنند ( حجاب را مراعات كنند ) بهتری است برايشان و خداوند شنوايی دانايی [است]

  61. نيست برای كور گناهی و نه برای چلاق ( فلج ) گناهی و نه برای مريض گناهی و نه برای خودتان كه بخوريد از خانه هايتان يا خانه های پدرانتان يا خانه های مادرانتان يا خانه های برادرانتان يا خانه های خواهرانتان يا خانه های عمو هايتان يا خانه های عمه هايتان يا خانه هايی داعی هايتان يا خانه های خاله هايتان يا آنچه را كه مالك شديد كليدهايش را يا دوستانتان ، نيست برايتان گناهی كه بخوريد جملگی ( دسته جمعی ) يا پراكنده ( جدا جدا ) ای ، پس آنگاه كه داخل شديد خانه ای را ، پس سلام كنيد بر خودتان تهيتی ( زنده باشی ) را از نزد خداوند ، مبارك شده ای  پاكيزه ای ، آنچنان مبين می كند خداوند برايتان آيات را ، باشد برای شما كه عقل ( انديشه ) كنيد

  62. جز اين نيست كه مومنان كسانی [هستند] كه ايمان آوردند به خداوند و رسولش و زمانی كه بودند همراه او برای كاری جمعی ( جمع شدگی ، همگانی ) نرفته اند تا اينكه اذن ( اجازه ) خواهند او را ، بدرستی كسانی كه اذن خواستند تو را ، ايشانند كسانی كه ايمان دارند به خداوند و رسولش ، پس زمانی كه اذن خواستند تو را برای بعض كارشان ( مشغله ايشان ) پس اذن ده برای كسی كه خواستی از ايشان و آمرزش بخواه برايشان خداوند را ، بدرستی خداوند آمرزنده ای مهربانی [است]

  63. قرار ندهيد خواندن رسول را مابينتان همانند صدا زدن بعضيتان بعضی را ، می شناسد خداوند كسانی را كه خارج ( كشيده ) می شوند از شما برای پناهی ، پس بايد حذر ( پرهيز ) كند كسانی  كه مخالفت ميكنند از فرمانش ( كارش ) كه اصابت كند ايشان را فتنه ای يا اصابت كند ايشان را عذابی دردناكی

  64. هشيار باشيد ، بدرستی برای خداوند است آنچه كه در آسمانها و زمين [است] ، دانسته است آنچه را كه شما برايش [هستيد] و روزی كه برگردانده ميشوند به سويش ، پس خبر داده شوند ايشان  به آنچه كه عمل كردند و خداوند به هر چيزی داناست