24-03-2022

سوره منافقون ، مدنی 11 آيه

 

به نام خداوندِ رحم كنندهِ ( بخشنده ، گذشت كننده )  مهربان ( با شفقت ، با عاطفه )

1. زمانی كه آيد تو را منافقان ( دو رويان ) ، گويند شهادت می دهيم [كه] بدرستی تو حتما فرستاده خداوند [هستی] و خداوند می داند [كه] بدرستی تو ، حتما فرستاده او [هستی] و خداوند شهادت ميدهد  كه بدرستی منافقين ( دو رويان ) ، حتما دروغگويانند

2. گرفتند سوگندهايشان را ( ايمان و باورهايشان را ) سپری ، پس سد ( منع ) كردند از راه خداوند ، بدرستی ايشان بد [است] آنچه كه عمل می كردند

3. آن به اين دليل [است] كه ايشان ايمان آوردند ، سپس كفران كردند ، پس مُهر زده شد بر قلبهايشان ، پس ايشان نمی فهمند

4. و زمانی كه به بينی ايشان را ، به عجب می آورند تو را جسمهايشان ( هيكلهايشان ) و اگر [سخن] می گويند [پس] گوش بده بر سخنشان ، بدرستی ايشان گويا الوارهايی ( يا تيرهای چوبی ) بر هم نهاده شده ای [هستند] ، گمان می كنند هر بانگی ( فرياد و سخنی ) را [كه] برای ايشان [بر عليه و مربوط به ايشان است] ، ايشانند دشمن ، پس پرهيز ( حذر ) كن ايشان را ، بكشد ايشان را خداوند ، كجا دروغ پردازی می كنند ( رانده ميشوند ، سردرگم می شوند )

5. و زمانی كه گفته شود برايشان [كه] بياييد [تا] آمرزش بخواهد برايتان رسول خداوند ، حتما برگردانند سرهايشان را و می بينی ايشان را [كه] سد ( منع ) می كنند و ايشانند خود بزرگ بينان ( خودخواهان )

6. يكسانی [است] برايشان ، آمرزش بخواهی برايشان يا آمرزش نخواهی برايشان ، هرگز نمی آمرزد خداوند برايشان ، بدرستی خداوند هدايت نمی كند قوم فاسقان ( نا فرمانها ) را

7. ايشان كسانی [هستند] كه می گويند انفاق ( هزينه و خرج ) نكنيد برای كسی كه نزد رسول خداوند است ، تا اينكه [مبادا] فراخ ( پرمايه ) شوند و [در حاليكه] برای خداوند است خزينه های ( كنجهای ) آسمانها و زمين و ليكن منافقان ( دو رويان ) نمی فهمند

8. می گويند اگر برگرديم به سوی مدينه ، حتما بيرون می راند عزيزترين از آن را [در حاليكه] ذليلترين [باشد] و برای خداوند است عزت و برای رسولش و برای مومنان و ليكن منافقان نمی دانند

9. ای كسانی كه ايمان آورديد ، سرگرم نكند شما را اموالتان و نه اولادتان از ذكر خداوند و كسی كه انجام می دهد آن را ، پس ايشان ايشانند خسران ( زيان ) كنندگان

10. و انفاق ( هزينه ) كنيد از آنچه كه رزقمند كرد شما را از قبل اينكه بيايد يكی از شما را مرگ ، پس بگويد سرورم ، چرا به تاخير نه انداختی من را تا موعدی نزديكی ، پس تصديق می كردم و می شدم از صالحان

11. و هرگز به تاخير نمی اندازد خداوند شخصی را ، آنگاه كه آمد موعدش را و خداوند آگاه [است] به آنچه كه عمل می كنيد