-
ای كسانی كه ايمان آورديد ، جلو
نيافتيد ( جلو نزنيد ، سبقت نگيريد ) پيش
روی خداوند و رسولش و تقوی ( پرهيزگاری )
كنيد خداوند را ، بدرستی خداوند شنوايی دانايی [است]
-
ای كسانی كه ايمان آورديد ، بلند
نكنيد صداهايتان را بالای صدای نبی ( خبر و
پيغام رسان ) و آشكارا ( بلند و بدون
پرده ) نكنيد برايش به سخن ، همانند بلند كردن بعض شما برای
بعضی ، كه نابود كند اعمالتان را و [در حاليكه]
شما ندانيد ( نفهميد ، متوجه نشويد
)
-
بدرستی كسانی كه پايين (
آهسته و فرو ) می كنند صداهايشان را نزد
رسول خداوند ، ايشان كسانی [هستند] كه
امتحان كرد خداوند قلبهايشان را برای تقوی (
پرهيزگاری ) ، برايشان آمرزشی و اجری بزرگی [است]
-
بدرستی كسانی كه ندا می كنند (
فرا می خوانند ) تو را از پشت حجره ها (
خانه و اطاقهای كوچك ) ، بيشتر ايشان عقل
( فهم و انديشه ) نمی كنند
-
و اگر بدرستی ايشان صبر (
حوصله ) می كردند تا اينكه خارج شوی به
سوی ايشان ، حتما بود بهتری برايشان و خداوند آمرزنده ای مهربانی [است]
-
ای كسانی كه ايمان آورديد ، اگر آيد
( آورد ) شما را فاسقی (
نافرمانی ) به خبری ، پس مبين ( آشكار و
واضح ) كنيد كه [مبادا] برسانيد (
به مصيبت كشانيد ) قوم را به جهالتی (
نادانی ) ، پس [در
نتيجه] صبح كنيد برای آنچه كه انجام داديد [در
حاليكه] ندامت كنندگان [باشيد]
-
و بدانيد [كه]
بدرستی در [ميان] شما رسول خداوند [است]
، اگر اطاعت ( پيروی ) كند شما را در
بسياری از كار ، حتما رنجور ( آزرده ) می
شديد و ليكن خداوند دوست داشتنی كرد برايتان ايمان را و زينت داد
آن را در قلبهايتان و كريه ( ناخوش آيند
) كرد برايتان كفر و فسقها ( نافرمانی ها
) و عصيان را ، ايشان ايشانند رشد يافتگان (
هدايت و متعالی شدگان )
-
فضلی ( زيادی
، لطف و برتری ) از [جانب] خداوند
و نعمتی و خداوند دانايی حكيمی [است]
-
و اگر دو طايفه از مومنان قتال (
نبرد و پيكار ) كنند ، پس اصلاح (
آشتی ) دهيد مابين آن دو را ، پس اگر ستم
( تعدی و اجحاف ) كرد يكی از آن دو برای
ديگری ، پس قتال ( نبرد ) كنيد آن را كه
ظلم كرد ، تا اينكه برگردد به سوی فرمان خداوند ، پس اگر برگشت پس
اصلاح كنيد مابين آن دو به عدل و انصاف ( دادگری
) كنيد ، بدرستی خداوند دوست می دارد دادگران را
-
جز اين نيست كه مومنان برادرانی [هستند]
، پس اصلاح كنيد مابين برادرانتان را و تقوی (
پرهيزگاری ) كنيد خداوند را ، باشد برای شما كه مورد رحم واقع
شويد
-
ای كسانی كه ايمان آورديد ، مسخره
نكند قومی از قومی را ، شايد كه باشند بهتری از ايشان و نه زنانی
از زنانی ، شايد كه باشد بهتری از ايشان و عيب تراشی (
ملامت و سرزنش ) نكنيد خودتان را (
همديگر را ) و ملامت (
سرزنش ) نه كنيد به لقبها ، بد اسم (
نامی ) [است]
فسقها ( نافرمانی ها ) بعد ايمان و كسی
كه توبه نكرده ( برنگشته است ) پس ايشان
، ايشانند ظالمان
-
ای كسانی كه ايمان آورديد ، اجتناب
( خودداری ) كنيد بسياری از ظن (
گمان و شك ) را ، بدرستی بعض گمان گناهی
[است] و تجسس (
تحقيق و تفحص ، موشكافی و جستجو ) نكنيد و غيبت نكنيد بعض شما
بعضی را ، آيا دوست می دارد يكی از شما كه بخورد گوشت برادرش مرده ای
را ، پس كراهت ( ناپسند و ناخوش آيند )
داريدش و تقوی ( پرهيزگاری ) كنيد خداوند
را ، بدرستی خداوند توبه پذيری ( بخشنده ای
) مهربانی [است]
-
ای انسيان (
مردم ) ما خلق كرديم شما را از مذكری و مونث و قرار داديم شما
را شعبه هايی ( نژاد و تيره هايی ) و
قبيله ها ، برای اينكه شناسايی كنيد ، بدرستی گرامی ترين شما نزد
خداوند متقی ( پرهيزگارترين ) شماست ،
بدرستی خداوند دانايی آگاهی [است]
-
گفت اعراب [كه]
ايمان آورديم ، بگو ايمان نياورده ايد و ليكن بگوييد [كه]
اسلام آورديم ( تسليم شديم ) و هنوز داخل
نشده است ايمان در قلبهايتان و اگر اطاعت كنيد خداوند و رسولش را ، نمی
كاهد از اعمالتان چيزی را ، بدرستی خداوند آمرزنده ای مهربانی [است]
-
جز اين نيست كه مومنان ، كسانی [هستند]
كه ايمان آوردند به خداوند و رسولش ، سپس شك (
ترديد ) نكردند و جهاد ( سعی و تلاش
) كردند به اموالشان و خودشان در راه خداوند ، ايشان ايشانند راستگويان
-
بگو آيا ياد می دهيد خداوند را به
دينتان ( آيين و مرامتان ) و [در
حاليكه] خداوند می داند آنچه را كه در آسمانها و آنچه كه در
زمين است و خداوند به هر چيزی دانايی [است]
-
منت می نهند برايت كه اسلام آوردند
( مسلمان شدند ، تسليم شدند ) ، بگو منت
نگذاريد برايم اسلامتان را ( تسليم شدنتان را
) ، بلكه خداوند منت می نهد برايتان كه هدايت كرد شما را برای ايمان ،
اگر شماييد راستگويان
-
بدرستی خداوند می داند غيب (
ناپيدای ) آسمانها و زمين را و خداوند
بيناست به آنچه كه عمل می كنيد
