Home   |  تماس با ما و ارسال مطالب |  پروژه‌ها  | نرم‌افزارهاي مورد نياز |

home

 

02-04-2022

 

 

سوره فصلت ، مكی 54 آيه

 

به نام خداوندِ رحم كنندهِ ( بخشنده ، گذشت كننده )  مهربان ( با شفقت ، با عاطفه )

  1. حم

  2. نازل شدنی [است] از [جانب خداوند] رحم كننده مهربان

  3. كتابی [است كه] تشريح شد ( جدا شد ) آياتش ، قرآنی عربی برای قومی كه ميدانند

  4. بشارت دهنده ای و هشدار دهنده ای [است] ، پس اعراض كرد اكثرشان ، پس ايشان نميشنوند

  5. و گفتند قلبهای ما در پرده ای ( پوششی ) [است] از آنچه كه فراميخوانيد ما را به سويش و در گوشهايمان سنگينی و از مابين ما و بين تو پوششی ( حايلی ) [است] ، پس عمل كن [كه] بدرستی ماييم عمل كنندگان

  6. بگو جز اين نيست كه من بشری ( موجود دو پايی ) همانند شمايم ، كه وحی ميشود به سويم [كه] جز اين نيست [كه] خدای شما خدايی تكی است ، پس استقامت كنيد به سويش و آمرزش بخواهيد او را و وای برای مشركان

  7. كسانی كه نميدهند زكات را و ايشان به آخرت ، ايشانند كافران

  8. بدرستی كسانی كه ايمان آوردند و عمل كردند صالحات را ، برای ايشان اجری بدون منتی [است]

  9. بگو آيا بدرستي شماييد [كه] حتما كفران ميكنيد به كسی كه خلق كرد زمين را در دو يوم ( دوره ، مرحله ، هنگامه ) و قرار ميدهيد برايش همتايانی را ، آن  سرور عالميان [است]

  10. و قرار داد در آن سلسله جبالی ( لنگرهايی ) را از بالايش و بركت داد در آن و تقدير ( اندازه گيری ) كرد در آن معاشش ( خوراكش ) را در چهار ايامي و يكسانی ( برابري ) [است] برای خواهندگان ( جويندگان

  11. سپس ( مستولی شد ) پرداخت به جانب آسمان و آن دخانی ( دودی ) بود ، پس گفت برای آن و برای زمين [كه] بياييد شما هر دو ، راغبانه‌اي يا با كراهتی ( مجبورانه‌ای ) ، گفتند آن دو آمديم اطاعت كنندگان ( تسليمانه )

  12. پس مقتضی كرد آنها را هفت آسمانهايی در دو يوم و وحی كرد در هر ( تمام ) آسمانی كارش ( وظيفه‌اش ) را و زينت داديم آسمان دنيا را به چراغها و حفاظتی ، آن تقدير ( اندازه گيری ) عزيز ( قدرتمند ) داناست  

  13. پس اگر اعراض كردند ، پس بگو هشدار دادم شما را صاعقه ای همانند صاعقه [قوم] عاد و ثمود

  14. زمانی كه آمد ايشان را رسولان از پيش رويشان و از پشت سرشان كه بندگی ( عبادت ) نكنيد مگر خداوند را ، گفتند اگر ميخواست سرور ما حتما نازل ميكرد ملائكه ای را ، پس ماييم به آنچه كه ارسال شديد به آن كافران

  15. پس اما عاد ، پس خود بزرگی كردند در زمين بدون حق ( ناحق ) و گفتند كيست شديدتر ( قوی تر ) از ما نيرويی  را ، آيا نديده اند كه بدرستی خداوند كسی كه خلق كرد ايشان را ، اوست شديدتر ( قوی تر ) از ايشان قوتی ( نيرويی ) را و بودند به آيات ما ناباوران ( ناسپاسی كنندگان )

  16. پس ارسال كرديم برايشان بادی توفنده ای را در روزهايی نحس شده هايی برای اينكه به چشانيم ايشان را عذاب خوار كننده را در زندگانی دنيا و حتما عذاب آخرت خوار كننده تر است و ايشان ياری نميشوند

  17. و اما ثمود ، پس هدايت كرديم ايشان را ، پس برگزيدند كوری را بر هدايت ، پس گرفت ايشان را صاعقه عذاب خواری به سبب آنچه كه كسب ميكردند

  18. و نجات داديم كسانی را كه ايمان آوردند و تقوی ( پرهيزگاری ) ميكردند

  19. و روزی كه گرد آورده شود دشمنان ( ستيزه كنندگان ) خداوند به سوی آتش ، پس ايشان بازداشته می شوند

  20. تا زمانی كه ، هر كه آمدند او را شهادت دهد برايشان گوشهايشان و ديدگانشان و پوستهايشان به آنچه كه عمل ميكردند

  21. و گويند برای پوستهايشان ، چرا شهادت داديد برايمان ، گويند به نطق آورد ما را خداوند كسی كه به سخن آورد هر چيزی را و اوست [كه] خلق كرد شما را اولين باری و به سوی او برگردانده ميشويد

  22. و نبوديد كه بپوشانيد ( استتار كنيد ) كه شهادت [نه] دهد برای شما گوشتان و نه ديدگانتان و نه پوستهايتان و ليكن گمان كرديد كه خداوند نميداند  بسياری از آنچه را كه انجام ميدهيد

  23. و آن شمايان گمانتان آنكه گمان كرديد شما به سرورتان ، نابود كرد شما را پس صبح كرديد از خسران كنندگان

  24. پس اگر صبر كنند ، پس آتش منزلی برايشان [است] و اگر بازگشتند ( عفو خواهند ) ، پس نيستند ايشان را از بازگردندگان ( عفو شوندگان )

  25. و فراهم كرديم ( مقتضی و گذرانديم ) برايشان قرينها ( همنشينان ) ، پس زينت دادند برايشان آنچه را كه پيش رويشان بود و آنچه را كه پشت سرشان بود و حقيقت يافت برايشان گفتار در امتهايی [كه] گذشته است ( جايگزين شده است ) از قبل ايشان از جن و انس ، بدرستی ايشان بودند خسران كنندگان

  26. و گفت كسانی كه كفران كردند ، گوش فرا ندهيد برای اين قرآن و لغو ( باطل ) [وارد] كنيد در آن ، باشد برای شما كه غالب شويد

  27. پس حتما ميبايست بچشانيم كسانی را كه كفران كردند عذابی شديدی را و حتما جزا می دهيم ايشان را بدتر از آنكه عمل ميكردند

  28. آن جزای دشمنان ( ستيزه جويان ) خداوند آتش [است] كه برايشان در آن سرای جاودانيست ، جزايی به [سبب] آنچه كه به آيات ما نا باوری ( نا شكری )  ميكردند

  29. و گويد كسانی كه كفران كردند ، سرور ما نشان ده ما را ، كسانی را كه آن دو گمراه كردند ما را از جن و انس ، قرار دهيم آن دو را زير پاهايمان ، برای اينكه باشند آن دو از پست ترينها ( فرومايگان )

  30. بدرستی كسانی كه گفتند سرور ما خداوندست ، سپس استقامت كردند ، نازل ميشود برايشان ملائكه كه نترسيد و اندوهگين نباشيد و بشارت شما را به باغ ، آن را كه وعده ميشديد

  31. ماييم دوستان ( سرپرستان ) شما در زندگانی دنيا و در آخرت و برای شماست در آن ، آنچه را كه اشتها می كند نفسهايتان ( دلتان ) ، برای شماست در آن ، آنچه كه می خوانيد ( بخواهيد )

  32. نزولی از آمرزنده ای مهربانی

  33. و كيست نيكوتر سخنی از كسی كه صدا ( دعا ، دعوت ) كند به سوی خداوند و عمل كند صالحی را و گويد بدرستی من از مسلمانانم

  34. و مساوی نيست نيكی و نه بدی ، دفع كن به آنكه آن نيك [است] ، پس زمانی كه كسی كه بين تو و بين او دشمنی ( خصومتی ) [است]  گويا اوست دوستی خويشاوندی ( مونسی )

  35. و افكنده نميشود آن مگر [برای] كسانی كه صبر كردند و افكنده نميشود آن را مگر دارای اقبالی بزرگی را

  36. و اما اگر وسوسه كرد تو را از [جانب] شيطان وسوسه ای ، پس پناه جوی ( پناه خواه ) به خداوند ، بدرستی او شنوای داناست

  37. و از نشانه های او شب و روز و خورشيد و ماه [است] ، سجده نكنيد برای خورشيد و نه برای ماه و سجده كنيد برای خداوند كسی كه آفريد آنها را ، اگر شما او را عبادت می كنيد

  38. پس اگر خود بزرگی كردند ، پس كسانی كه نزد سرورت [هستند] تسبيح ميكنند برايش به شب و روز و ايشان خسته ( آزرده و دل تنگ ، زده ) نميشوند

  39. و از نشانه های او بدرستی [اينكه] تو می بينی زمين را خشكيده ای ( سرافكنده ای ، پژمرده ای ) ، پس زمانی كه نازل كرديم برای آن آب را به اهتزاز درآيد ( جنب و جوش كند ) و برآيد ( پرورده شود ) ، بدرستی كسی كه زنده كرد آن را حتما زنده كننده مردگان است ، بدرستی او بر هر ( تمام ) چيزی قادری ( توانايی ) [است]

  40. بدرستی كسانی كه منحرف ميشوند ( كفران ميكنند ) در آيات ما ، مخفی نميشوند برای ما ، آيا پس كسی كه افكنده ميشود در آتش بهتر [است] يا كسی كه می آيد ايمنی روز قيامت را ، عمل كنيد آنچه را كه خواستيد ، بدرستی او به آنچه كه عمل ميكنيد بيناست

  41. بدرستی كسانی كه كفران كردند به ذكر ، زمانی كه آمد ايشان را و بدرستی آن حتما كتابی عزيزی ( گرامی و قدرتمندی ) [است]

  42. نمی آيد آن را باطلی از پيش روی و نه از پشت سرش ، نازل شده ای از حكيمی ستوده ای [است]

  43. گفته نميشود برای تو مگر آنچه كه گفته شد برای رسولان از قبل تو ، بدرستی سرور تو حتما دارای آمرزشی و دارای عقوبتی ( پيگردی ) دردناكی [است]

  44. و اگر قرار ميداديم آن را قرآنی عجمی ( غير عربی ) حتما ميگفتند " چرا تشريح نشد آياتش ، آيا [كتاب] عجمی ( غير عربی ) و [امتی] عربی " ، بگو آن  برای كسانی كه ايمان آوردند هدايتی و شفايی [است] و كسانی كه ايمان نمی آورند در گوشهايشان سنگينی [است] و آن برايشان كوريست ( گنگ و نامفهومی است ) ، ايشان خوانده ميشوند از مكان دوری

  45. و حتما داده ايم موسی را كتاب ، پس اختلاف شد در آن و اگر نبود كلمه ای كه سبقت گرفت از سرورت ، حتما قضاوت ميشد بين ايشان و بدرستی ايشان حتما در شكی از آن مرددی ( مشكوكی ) [هستند]

  46. كسی كه عمل كرد صالحی را ، پس برای نفسش ( خودش ) [می باشد] و كسی كه بدی كند ، پس برای اوست و نيست سرور تو به ظالمی برای بندگان

  47. به سوی او برگردانده ميشود دانش ساعت ( قيامت ) و خارج نميشود از محصولاتی از غلافهايش ( شكوفه هايش ، خوشه هايش ) و بارور نمی شود ( حمل نمی كند ) از مادينه  و وضع نميكند ( نمی زايد ) مگر به علمش و روزی كه خوانده ميشوند ايشان [كه] كجايند شريكانم ، گويند اعلام كرديم تو را كه نيست از ما از شاهدی

  48. و گم شود از ايشان آنچه كه ميخواندند از قبل و پنداشتند [كه] نيست برايشان از گريزگاهی ( چاره ای )

  49. خسته نميشود انسان از دعا ( درخواست ) خير و اگر لمس كند او را شر ( بدی ) ، پس مايوسی نا اميدی [باشد]

  50. و اگر به چشانيم او را رحمتی از [جانب] خودمان از بعد ضرر  لمس كرده او را ، حتما ميگويد اين برای من [است] و گمان نميكنم ساعت ( قيامت ) به پا شده ای [باشد] و اگر برگردانده شوم به سوی سرورم ، بدرستی برايم نزد او حتما نيكويی [باشد] ، پس حتما ميبايست خبر دهيم كسانی را كه كفران كردند به [سبب] آنچه كه عمل كردند و حتما می چشانيم ايشان را از عذابی غليظی

  51. و زمانی كه نعمت داديم برای انسان ، اعراض كند و فرو رود به سوی خودش  و زمانی كه لمس كند او را شر ( بدی ) پس دارای دعای ( خواندنی ) عريضی ( درازی ) [است]

  52. بگو آيا ديديد اگر باشد از نزد خداوند ، سپس كفران كرديد شما به آن ، كيست گمراه تر از كسی كه اوست در شقاوت ( جدايی ) دوری

  53. به زودی نشان ميدهيم ايشان را آياتمان  در افقها و در نفسهايشان ( خودشان ) تا اينكه مبين شود برايشان ، بدرستی آن حقيست ، آيا كافی نيست به سرورت ، بدرستی او برای هر ( تمام ) چيزی شاهدی [است]

  54. هشيار باشيد ، بدرستی ايشان در ترديدی از لقاء ( ملاقات ) سرورشان [هستند] ، بدرستی او به هر چيزی محيطی ( احاطه كننده ای ) [است]