سوره ص

Home | تماس با ما و ارسال مطالب | پروژه‌ها | نرم‌افزارهاي مورد نياز |

home

10-06-2022

سوره ص ، مكی 88 آيه

به نام خداوندِ رحم كنندهِ ( بخشنده ، گذشت كننده ) مهربان ( با شفقت ، با عاطفه )

ص ، سوگند قرآن دارای ذكر ( تذكر ، يادآوری ، پند و اندرز) را
بلكه كسانی كه كفر ورزيدند ( ناسپاسی و ناشكری كردند ) در چيرگی ( گروهی ، اكثريتی ، قوت و شدتی ، مقام و منزلت اجتماعی ) و نفاقی ( جدايی ، دعوايی ، ناسازگاری ، شقاوت ، مشاجره ای ، پراكندگی ، شكافتگی و گسيختگی ، اختلاف عقيده و نظر ) [هستند]
چقدر هلاك كرديم از قبل ايشان از تمدنی ، پس ندا كردند و نبود مهلت گريزی ( پناه گاهی ، مكان يا زمان گريز و فراری )
و تعجب كردند كه آمد ايشان را منذری ( هشدار ، بيم و هراس دهنده ای ) از خودشان و گويد كافران اين [مردی است] ساحری ( جادوگری ) كذابی ( دروغگويی ، شيادی ، كلاه برداری )
آيا قرار داد خدايان [را] خدايی واحدی ( تك و تنهايی ) ، بدرستی اين حتما چيزی ( پديده ای ، سخن و گفتاری ) شگفتی [است]
و اينكه رفت بزرگان ( جمع مسن ها و سر قبيله ها ، مجمع ريش سفيدان ، رياست ها ) از ايشان ، كه برويد ( مهيا شويد ) و صبر ( پايداری ، مقاومت و استواری ) كنيد برای خدايانتان ، بدرستی اين [است] حتما چيزی ( منظوری ، هدف و نيتی ، مقصودی ) خواسته شده ( مراد )
نه شنيديم به اين [سخن ، مطلب ، گفتار] در ملت ( عقيده ، كيش ، منش ، ايمان ، آيين ، جمعيت ، جمع و گروه مردم ) ديگر ( يا آخر ، پيروان آخرين دين آن زمان يعنی نصرانيت ، مسيحيت ) ، كه اين [نيست] مگر جعليتی ( خود ساختگی )
آيا نازل شد برای او ذكر از مابين ما ، بلكه ايشانند در شكی از ذكر من ، بلكه هنوز نچشيده اند عذاب را
يا در نزد ايشان [است] خزائن ( گنجينه ها ، مخازن و انبارها ، خزينه های ) رحمت سرورت ، عزيز ( گرامی ، با قدرت ، ارجمند ) وهاب ( بسيار بخشنده و لطف كننده )
يا برای ايشان [است] فرمانروايی آسمانها و زمين و هر آنچه كه مابين آن دو است ، پس ميبايست بالا روند در اسباب ( پيش زمينه و از قبل آماده و تدارك شده ها ، اسباب و ابزارها ، وسيله ها ، ريسمان و نردبان و هر ابزار و سبب ديگری ، سفاين هوايی و فضايی )
لشکری آنچه كه در آنجاست ، شكست خورده ای ( اندوهگينی ) از حزب ها [است]
تكذيب كرد قبل از ايشان ، قوم نوح و عاد و فرعون ( قوم فرعون ) دارای استواران ( پايداران ، همچون ميخ به پا برخواسته ها ، افراشته ها ، ستونها )
و ثمود ( قوم ثمود ) و قوم لوط و همنشينان ايكه آنها بودند احزاب
كه همگی [نبودند] مگر اينكه تكذيب كرد رسولان ( فرستاده شدگان ، ارسال شدگان ) [را] ، پس تحقق يافت ( لازم شد ) عقوبت ( پيگرد جهت مجازات و كيفر )
و چشم به راه نمی باشد اينان را ( در انتظار اينان نميباشد ) ، مگر صيحة واحدة ( بانگ و فريادی ، تك و تنهايی ) ، [كه] نمی باشد برای آن از تاخيری
و گفتند سرور ما ، عجله كن برای ما نصيبمان را قبل از روز حساب [روز قيامت]
صبر كن برای آنچه كه ميگويند و ياد كن عبد ( بنده ، عابد ، عبادت كننده ) ما ، داود دارای دست ( زور بازو ، دست قوی ، ياری ، كمك ، حمايت ، تاييد ) را ، همانا او [بود] باز گردنده ای ( بازگشت كننده ای به سوی خدا ، توبه كننده ای ، بسيار تسبيح كننده ای ، جلدی )
ما تسخير ( رام ) كرديم كوه ها [را] همراه با او [تا] تسبيح ( خدا را به پاكی ياد ) كنند به شامگاه و روشنايی روز
و پرنده را گردآوری شده ای ( جمع آوری شده ای ) ، همگی برای او برگشت كننده ای ( جلدی ) [بودند]
و محكم كرديم حكمرانی او را و عطا كرديم او را حكمت ( درايت ، تدبير مدبرانه ) و فصاحت ( شيوايی ، جدايی ، تميزی ) كلام ( گفتار ، خطابه ، گويش ، مجادله ، جر و بحث ، مشاجره در كلام )
و آيا داده شد ( تعريف شد ) تو را خبر ( داستان ) خصم ( طرف دعوی ، مرافعه كننده ، نزاع كننده ) زمانی كه بالا آمدند محراب ( پيشگاه ، جای بالا نشينان ، جا و مكان بزرگان ، لژ ، جايگاه داود رسول الله در هنگام نيايش و راز و نياز با خداوند ) را
زمانی كه وارد شدند به [سوی] داود ، پس ترسيد از ايشان ، گفتند نه ترس ، دو خصم ( دو طرف دعوی ، دو اختلاف پيدا كرده ، دو مشاجره كننده ، خواهان و خوانده ) ، بی عدالتی ( اجحاف ) كرد بعضی [از] ما به بعضی [ديگر] ، پس حكم ( قضاوت ) كن ، بين ما به حق ( بدرستی و عدل ) و ستم ( افراط ) نكن و هدايت كن ما را به جانب درست ( هموار ) مسيری ( رويه ای ، راهی ، طريقتی )
بدرستی اين برادر من [است] ، برای اوست ( از آن اوست ) نه نود ( نود و نه 99 ) ميشی ( ماده گوسفندی ) و برای من ( از آن من ) [است] ميشی واحدی ( يكی ، يك عدد ) ، پس گفت [برادرم] تحت مراقبت ( نگهداری و سرپرستی ) من ده آن ( ميش ) را و زور شده ( چيره و غالب شد ) مرا در گفت و گوی ( بگو مگو ، رويارويی سخن ، منازعه ، مشاجره ، جر و بحث )
[داود رسول الله] گفت همانا ظلم كرده است تو را به سوال ( خواستن ) ميش تو به [جهت الحاق به] ميش هايش و بدرستی بسياری از اختلاط كنندگان ( شركا ) حتما بی انصافی ميكند بعضی ايشان به بعضی ، مگر كسانی كه ايمان آوردند و عمل كردند صالحات را و اندكی نيست از ايشان ، و گمان زد داود ، كه جز اين نيست كه امتحان كرديم او را ، پس استغفار كرد سرورش را و افتاد ركوع كننده ای و انابه كرد ( بازگشت به جانب خداوند مخلصانه ، آه و ناله در پيشگاه خداوند سر داد )
پس گذشت كرديم برای او آن را ، و همانا برای او در نزد ما حتما منزلت ( جايگاه و مقام ، نزديكی ) و نيكو ميعاد گاهی ( مكان قول و قرار ، وعده گاهی ) [می باشد]
ای داود ، ما قرار داديم تو را جانشينی در زمين ، پس حكم كن ( قضاوت كن ، رای ده ) مابين انسيان ( مردم ) به حق و تبعيت نكن [از] هوا ( خواسته ، دلخواه و آرزوی دل ) [ كه خواسته ، دلخواه و آرزوی دل ] پس گمراه ميكند تو را از راه ( مسير ، سلوك ، طريقت ) خداوند ، همانا كسانی كه گمراه ميكنند از راه ( مسير و سلوك ، طريقت ) خداوند ، برای ايشان [است] عذابی شديد ، به [سبب] آنچكه فراموش كردند روز حساب [را]
و خلق نكرديم آسمان و زمين و آنچه را كه مابين آن دو است بيهوده ای ( باطلی ) ، آن گمان كسانی است كه كفران كردند ، پس وای برای كسانی كه كفر ورزيدند از آتش
آيا قرار ميدهيم كسانی را كه ايمان آوردند و عمل كردند صالحات را ، همانند مفسدان ( تبهكاران ) در زمين ، يا قرار ميدهيم متقيان ( خدا ترسان ، پرهيزگاران ) [را] همانند هرزگی كنندگان ( فسق و فجور كنندگان )
كتابی [است كه] نازل كرديم آن را به جانب تو ، مباركی ( فرخنده ، خجسته ، خوش قدمی ) ، ميبايست تدبير ( انديشه و تعقل ، تفكر ، تامل ) كنند آيات آن را و ميبايست متذكر شود دارندگان خردها ( انديشمندان )
و بخشيديم برای داود ، سليمان [را] نيكو عبدی ( بنده ای ) [بود] ، بدرستی او [بود] بازگشت كننده ای ( به سوی خدا رجوع كننده ای ، خدا را بسيار ياد كننده و تسبيح كننده ای ، جلدی )
وقتی كه عرضه شد ( ارايه و تقديم شد ، هديه و پيشكش شد ) برای او ، به ( در زمان ) شامگاه دوندگان تيز رو ( اسبهای مسابقه ای )
پس گفت كه بدرستی من شيفته ( دوست دار ) شدم دوست داشتن خير ( منفعت و سود و مال ) [را] از ذكر سرورم ، تا اينكه پوشيده شد به پوشاننده ( پوشش ) [خورشيد غروب كرد و وقت نماز عصر سپری شد]
[سليمان گفت] برگردانيد ( پس گردانيد ، پس فرستيد ، رد كنيد ) آن را برايم ، پس مبادرت كرد ( مشغول شد ) لمس ( دست كشيدن ) به ساقها ( پاها و رانها ) و گردن ها ( يال ها )
و بدرستی امتحان كرده ايم سليمان [را] و افكنديم به روی صندلی ( تخت و مبل ) او جسدی ( جنازه مرده ای ) را ، سپس برگشت [به جانب خداوند مخلصانه]
گفت سرورم ، به بخش ( درگذر ) [گناه را] برای من و به بخش ( بده ، ارزانی دار ) برای من فرمانروايی را [كه] نباشد سزاوار برای احدی ( كسی ) از بعد من ، همانا تو ، تو هستی ، بخشنده ( دهنده ، ارزانی كننده )
پس تسخير ( مطيع ، رام ) كرديم برای او باد را كه جريان داشت ( ميچرخيد ، ميگشت ) به فرمانش ، نسيمی ( باد ملايمی ) [از] جايی كه ( هر گاه و هر طوری كه ) خواست ( اراده كرد ، منظور و ميل داشت )
و شياطين ( بعضی از طايفه جنيان ) را هر ( تمام ) بنايی ( سازنده بنا و سازه ای ) و غواصی ( شناگری روی آب و زير آب )
و ديگرانی بسته شده ها در بندها ( قيدها ، بسته شده ها به زنجيرها )
اين [است] عطا ( بخشش و ارزانی ) ما ، پس منت گذار ( به بخش ، هزينه كن ، بده ، خرج كن ) يا نگهدار ( مانع شو ، توقيف كن ، بازداشت كن ، پس انداز كن ، خودداری كن ) بدون حسابی ( حساب كتابی و محاسبه ای )
و بدرستی برای او در نزد ما جايگاه ( مقام و منزلتی ) و نيكو بازگشتگاهی ( ميعاد گاهی ، مكان وعده و قراری ) [بود]
و ياد كن عبد ( بنده ، عابد ) ما ايوب [را] ، زمانی كه ندا كرد سرورش را [كه] بدرستی من ، لمس كرد مرا ( مبتلا كرد مرا ) شيطان به بيماری ( سختی و مشقتی ) و عذابی ( درد و رنجی )
بزن ( بكوب ، بجنبان ، زانو بزن ، زمين گذار ) به پايت ، اين [است] غسل گاه خنكی و نوشيدنی
و بخشيديم ( ارزانی كرديم ) برای او اهلش را ( خانواده و كس و كارش را ) و مثل ( همانند ) ايشان را با ( همراه ) ايشان ، رحمتی از [طرف] ما و ذكری برای دارندگان خردها ( انديشمندان ) [بود]
و بگير به دستت ، دسته ای ( از شاخه يا ساقه ) را ، پس بزن به [وسيله] آن و پيمان شكنی نكن ، بدرستی ما دريافتيم او را صابری ، نيكو عبدی ( بنده ای ) [بود] ، بدرستی او بود برگشت كننده ای ( برگشت كننده به جانب خدا با اخلاص ، تسبيح گويی )
و ياد كن بندگانمان ابراهيم و اسحاق و يعقوب را ، دارندگان دست ( قدرت ، نيرو ، توان ، زور بازو ، حمايت ، تاييد ) و چشمها ( بصيرت ، ديده های شهود )
ما مخصوص ( خالص ) كرديم ايشان را به خلوصی ( خالصی ، مخصوصی ) ، [جهت] ذكر كردن سرای ( خانه ، آخرت يا مكه و كعبه )
و همانا ايشان [در] نزد ما حتما از برگزيدگان نيكويان ( نيكوتر ، بهتر ، خير و خوبترين ) [هستند]
و ياد كن اسماعيل و يسع و ذا الكفل را و همگی از خيرها ( نيكويان ، خوبتران ، نيكوتران و بهترينها ) [هستند]
اين [است] ذكری و بدرستی برای متقيان ( خدا ترسان ، پرهيزگاران ) حتما نيكو بازگشت گاهی ( ميعاد گاه و محل قول و قراری ) [است]
باغهای ( بهشتهای ) هميشگی ( جاودان ) گشوده شده ای [است] برای ايشان درب هايی
تكيه كنندگان ( پايداران ) در آن [هستند] ، می خوانند ( ميخواهند ) در آن به ميوه هايی ( ميوه جاتی ) كثرت يافته ای ( زيادی ) و نوشيدنی
و [در] نزد ايشان [است] چشم نگهدارندگان ( وفاداران ، نه چشم چراننان ) همسن و سالی
اين [است] آنچه كه وعده ميگرفتيد ( وعده داده ميشديد ) برای روز حساب
بدرستی اين [است] رزق ( روزی ) ما ، نيست برای آن از اتمامی
اين [است] و بدرستی برای طاغيان ( سركشی كنندگان ) حتما بد ( ناخوش آيند ، زشت ) بازگشتگاهی ( محل قول و قرار و وعده گاهی ) [است]
جهنم [كه] كشيده ميشوند [به] آن ، پس بد ( سخت و دشوار ) آمادگاه ( گهواره ، مهدی ) [است]
اين [است] ، پس ميبايست بچشيد آن را ، آب داغی و چركينی ( گنديده ای ، متعفنی ، بد بويی )
و ديگر [و نيز، همچنين] از شكل آن ( صورت ، شبيه ، تركيب ، چگونگی ، روش ، مانند آن ) زوج هايی ( دو گانه ای )
اين [است] گروهی ( جمعيت زيادی ) به رنج آمده ای همراه شما ، نيست خوش آمد گويی به ايشان ، بدرستی ايشان كشيده شوند آتش [را]
گويند بلكه شما ، نباشد خوش آمد گويی به شما ، شما از پيش فرستاديد ( از پيش آماده كرديد ، مقدم و پيشتاز شديد ) آن را برای ما ، پس بد ( سخت ، دشوار ) منزلگاه ( محل قرار و استقرار ، جايگاه ، قرارگاهی ) [است]
گويند سرور ما ، كسی كه پيش فرستاد ( جلو آورد ، پيش آورد ، سبب شد ) برای ما اين را ، پس زياد كن ( بيافزای ) او را عذابی افزوده ای ( دو چندان شده ) در آتش
و گفتند چيست ( چه شده ) برای ما ، نمی بينيم مردانی [را كه] ميشمارديم ( گمان می كرديم ) ايشان را از اشرار ( بدها ) [هستند]
آيا گرفتيم ايشان را مسخره هايی [و قهر كرده و رفته اند] يا كم سو ( ضعيف و منحرف ، تار ) شد از ايشان چشمان [ما]
بدرستی آن حقی ( حقيقت و واقعيتی ) [است] تخاصم ( مجادله و دعوای ) اهل آتش
بگو جز اين نيست كه من منذری ( هشدار و بيم و هراس دهنده ای ) [هستم] و نيست از خدايی ، مگر خداوند واحد ( تك ) مغلوب كننده ( چيره و پيروز شونده )
سرور آسمانها و زمين و هر آنچه كه مابين آن دو است ، عزيز ( گرامی ، نيرومند ، ارجمند ) گذشت كننده [گناهان ، خطاها]
بگو آن خبری ( آگهی ، اطلاعيه ای ) عظيمی ( بزرگی ) [است]
[كه] شماييد از آن اعراض كنندگان ( امتناع و خودداری كنندگان )
نبوده [است] برای من از آگاهی به بزرگان ( مقربين ، سران ) بالا ( نزديك عرش ، بالا رتبه ) ، زمانی كه مجادله ( دعوا ، جر و بحث ، بگو مگو ) ميكردند
كه وحی می شود به [جانب] من [كه] جز اين نيست كه من هشدار ( بيم و هراس ) دهنده ای ، آشكاری [هستم]
زمانی كه گفت سرورت برای ملائكه ، همانا من آفريننده ( خالق ) بشری از گلی [هستم]
پس وقتی كه درست كردم ( راست و ريست ، متناسب و سامان دادم ) او را و دميدم ( باد كردم ، پر كردم ) در آن از روحم ، پس فروافتيد ( پايين آييد ، سقوط كنيد ، واقع شويد ، انجام دهيد ) برای او سجده كنندگان ( تعظيم كنندگان ، زانو به زمين زدگان )
پس سجده كرد ملائكه همگی ( تمامی ) ايشان ، جمع شدگان ( دسته جمعی ، به جملگی )
مگر ابليس [كه] خود بزرگی ( نخوت ، استكبار ، خودخواهی ) كرد و بود از كافران ( ناسپاسان ، نا شكران )
گفت [خداوند كه] ای ابليس چه چيز منع كرد ( بازداشت ) تو را كه سجده كنی برای آنكه آفريدم به دستم ، خود بزرگی كردی يا بودی ( شدی ، ميباشی ) از عاليها ( بلند رتبه ها ، بالا و بالا نشينها ، مرغوبها ، والا مقامها )
گفت من بهتری ( خوب و نيك و نيكوتری ) از او [هستم] ، آفريدی مرا از آتشی و آفريدی او را از گلی
گفت پس خارج شو از آن (بهشت) ، پس بدرستی تو [هستی] رانده شده ای ( سنگسار شده ای )
و همانا برای تو است ، لعنت ( نفرين ، لعن ) من تا روز دين [روز قيامت]
گفت سرورم ، پس مهلت ( انتظار ، چشم به راهی ) ده مرا تا روز[ی كه] مبعوث ميشوند ( برانگيخته و زنده ميشوند )
گفت پس بدرستی تو هستی از چشم به راه هان ( منتظر شدگان ، مهلت داده شدگان ، در انتظاران )
تا روز وقت معلوم
گفت پس به عزت ( شكوه ، عظمت و قدرت ، ارجمندی ) تو [سوگند كه] حتما فريب ( از راه به در ، به دام ، سرگردان ) ميكنم ايشان را همگی
مگر عابدان ( بندگان ، عبادت كنندگان ) تو از ايشان [كه] خالص ( بی ريا ) شدگان ( مخصوص ها ، مخلص ها ) [هستند]
گفت پس حق ( حقيقت ، واقعيت و درست ) [است] و حق ( حقيقت ، واقعيت و درست و راست ) ميگويم ←
[كه] حقيقتا پر ( آكنده ، لبالب ، لب ريز ) ميكنم جهنم را از تو و از كسی كه تبعيت كند تو را ، از ايشان همگی
بگو نمی كنم سوال ( درخواست ، مسئلت نمی كنم ) از شما ، برای آن از اجری ( مزد و اجرت و پاداشی ) و نمی باشم من از مكلف كنندگان ( تكليف كنندگان ، موظف و مجبور كنندگان )
كه آن [نيست] مكر ( بجز ) ذكری برای عالميان
و حتما ميدانيد ( واقف و آگاه و دانا خواهيد شد ) خبر آن را بعد از مجالی ( فرصتی ، زمان معلوم و مشخصی ، چند زمانی )