-
الر ، كتابی [است
كه] نازل كرديم آن را به سويت برای اينكه خارج كنی انسيان (
مردم ) را از تاريكی ها به جانب نور به
اذن سرورشان به سوی راه عزيز ( قدرتمند )
ستوده
-
خداوند كسی [است]
كه برای اوست آنچه كه در آسمانها و آنچه كه در زمين است و وای برای
كافران از عذابی شديدی
-
كسانی كه دوستتر دارند زندگانی دنيا
را بر آخرت و سد ميكنند از راه خداوند و ميجويند (
اجحاف ميكنند ) آن را انحرافی و ايشان در گمراهی دوری [هستند]
-
و ارسال نكرديم از رسولی مگر به
زبان قومش برای اينكه مبين سازد برايشان ، پس گمراه ميكند خداوند كسی
را كه ميخواهد و هدايت ميكند كسی را كه ميخواهد و اوست عزيز حكيم
-
و حتما ارسال كرده ايم موسی را به
آياتمان كه خارج كن قومت را از تاريكی ها به سوی نور و تذكر (
يادآوری ) كن ايشان را به روزهای خداوند
، بدرستی در آن حتما نشانه هايی برای هر ( تمام
) صبوری شكوری [است ]
-
و زمانی كه گفت موسی برای قومش [كه]
ذكر ( ياد ) كنيد نعمت خداوند را برای
خودتان ، زمانی كه نجات داد شما را از آل فرعون و ميرساندند (
می چشانيدند
) شما را بدی عذاب و ذبح ميكردند پسرانتان را و زنده می گذاردند
زنانتان را و در آن [حال شما] بلايی (
مصيبتی ) از [جانب]
سرورتان بزرگی [بود]
-
و زمانی كه اعلام كرد سرورتان كه
اگر شكر كرديد حتما زيادتان ميكنم و اگر كفران كرديد بدرستی عذابم حتما
شديدی [است]
-
و گفت موسی اگر كفران كنيد شما و
كسی كه در زمين است جملگی ، پس بدرستی خداوند حتما بی نيازی ستوده ای [است]
-
آيا نيامد (
نرسيد ) شما را اخبار كسانی كه از قبل شما [بودند]
قوم نوح و عاد و ثمود و كسانی كه از بعد ايشان [بودند]
نميداند ( نمی شناسد ) ايشان را مگر
خداوند ، آمد ايشان را رسولانشان به بينات (
دلايل آشكار ) پس رد كردند ( برگرداندند
) دستانشان را در دهنهايشان و گفتند ما كفران (
بی اعتقادی ) كرديم به آنچه كه فرستاده شديد به آن و ما حتما در
شكی [هستيم] از آنچه كه ميخوانيد ما را
به سويش مرددی ( دو دلی ) [باشيم]
-
گفت رسولانشان آيا در [مورد]
خداوند شكی [باشد در حاليكه] پديد آورند
آسمانها و زمين [است] ، ميخواند شما را
برای اينكه بيامرزد برايتان از گناهانتان و به تاخير افكند شما را تا
اجلی ( موعدی ) معلومی ، گفتند بدرستی
شما [نيستيد] مگر بشری همانند ما ،
ميخواهيد كه مانع ( سد ) كنيد ما را از
آنچه كه ميپرستيد پدرانمان ( اجدادمان )
، پس بياوريد ما را به دليلی آشكاری
-
گفت برايشان رسولانشان كه ما [نيستيم]
مگر بشری همانند شما و ليكن خداوند منت ميگزارد برای كسی كه ميخواهد از
بندگانش و شايسته نيست برای ما كه بياوريم شما را به دليلی مگر به اذن
خداوند و برای خداوند پس ميبايست توكل كند مومنان
-
و چيست برای ما كه توكل نكنيم برای
خداوند و [در حاليكه] هدايت كرده است ما
را راههايمان و حتما ميبايست صبر كنيم برای آنچه كه اذيت كرديد ما را و
برای خداوند پس ميبايست توكل كند توكل كنندگان
-
و گفت كسانی كه كفران كردند برای
رسولانشان ، حتما ميبايست خارج كنيم شما را از زمينمان (
سرزمينمان ) يا حتما ميبايست برگرديد در
آيينمان ، پس وحی كرد به سويشان سرورشان كه حتما ميبايست هلاك كنيم
ظالمان را
-
و بايد مسكن (
اسكان ) دهيم شما را [در]
زمين از بعد ايشان ، آن برای كسيست كه ترسيد مقامم (
جايگاهم ) را و ترسيد وعده ام را
-
و گشايش (
پيروزی ) جستند و نااميد شد هر ( تمام
) زورگويی ستيزه جويی ( عنودی ، كينه ورزی
)
-
از پشت و پيش رويش جهنم [است]
و نوشانده ميشود از آبی چركينی ( آلوده ای
)
-
می نوشد آن را جرعه جرعه و نزديك
نيست كه گوارايش شود و می آيد او را مرگ از هر (
تمام ) مكانی و نيست او به فوت كننده ای و از پشت و پيش رويش
عذابی غليظی [است]
-
مثال كسانی كه كفران كردند به
سرورشان ، اعمالشان همچون خاكستری ( ريگزاری
) [است كه] فشار دهد به آن باد در روزی
طوفانی ، قادر نيستند از آنچه كه كسب كردند برای چيزی ، آن ، آنست
گمراهی دور و دراز
-
آيا نديدی كه بدرستی خداوند خلق كرد
آسمانها و زمين را به حق ، اگر بخواهد ميبرد شما را و می آورد به خلقت
جديدی
-
و نيست آن برای خداوند به دشواری (
بزرگی و سختی )
-
و بيرون آيند (
آشكار شوند ) برای خداوند جملگی ، پس
گويد ضعيفان برای كسانی كه خود بزرگی كردند ، ما بوديم برايتان تابعی ،
پس آيا شما بی نياز كنندگان [هستيد] از
ما از عذاب خداوند از چيزی ، گويند اگر هدايت ميكرد ما را خداوند ،
حتما هدايت ميكرديم شما را ، يكسانی [است]
برايمان يا بی صبری كنيم يا صبر كنيم ، نيست برای ما از گريزگاهی (
محل فراری )
-
و گويد شيطان زمانی كه مقتضی (
سپری ) شود كار ، بدرستی خداوند وعده داد
شما را وعده حقی را و وعده دادم شما را ، پس خلاف كردم شما را و
نبود برايم برايتان از تسلطی ، مگر اينكه خواندم شما را ، پس اجابت
كرديد برايم ، پس ملامت مكنيد مرا و ملامت كنيد خودتان را ، نيستم من
به فرياد رس شما و نيستيد شما به فرياد رس من ، من كافر شدم به آنچه كه
شريك كرديد مرا از قبل ، بدرستی ظالمان برايشان عذابی دردناكی [است]
-
و داخل كرده شود كسانی كه ايمان
آوردند و عمل كردند صالحات را باغهايی [كه]
جريان دارد از زيرش چشمه ها ، جاودانانند در آن به اذن سرورشان ، تهيت
( درود ، تهنيت ) ايشان در آن
سلامی [است]
-
آيا نديده ای كه چگونه زد خداوند
مثالی را ، كلمه ای پاكی همچون درختی پاكی [است
كه] اصل آن ( تنه و ريشه آن )
ثابتی ( پابرجايی ) و فرع آن (
شاخه و برگ آن ) در آسمان [باشد]
-
ميدهد ( می
آورد ) خوردنيش ( ميوه اش ) را هر
( تمام ) زمان به اذن سرورش و ميزند
خداوند مثالها را برای انسيان ( مردم ) ،
باشد برای ايشان كه متذكر شوند
-
و مثال كلمه ای خبيثی (
كثيفی ) همچون درختی خبيثی (
كثيفی ) [است كه]
كنده شده ( برجهيده ، پريده ) از بالای
زمين ، نيست برايش از قراری ( پايداری و دوامی
)
-
تثبيت ميكند خداوند كسانی را كه
ايمان آوردند به سخن ثابت در زندگانی دنيا و در آخرت و گمراه ميكند
خداوند ظالمان را و عمل ميكند خداوند آنچه را كه ميخواهد
-
آيا نظاره نكردی به سوی كسانی كه
تبديل كردند نعمت خداوند را كفرانی و مقيم (
مجاز ) داشتند قومشان را سرای هلاكت
-
جهنم [است كه]
می افتند ( كشيده ميشوند ) در آن و بد
قراری ( جايگاهی ) [است]
-
و قرار دادند برای خداوند
همانندهايی را برای اينكه گمراه كنند از راهش ، بگو متمتع شويد ، پس
بدرستی مسيرتان ( بازگشت و نهايت شما )
به سوی آتش [است]
-
بگو برای بندگانم كسانی كه ايمان
آوردند [كه] به پا دارند نماز را و انفاق
كنند از آنچه كه رزق ( روزی ) داديم
ايشان را سری ( مخفيانه ای ) و علنی (
آشكارايی ) از قبل اينكه بيايد روزی كه
نيست معامله ای در آن و نه دوستی ( مونسی
) [باشد]
-
خداوند كسيست كه خلق كرد آسمانها و
زمين را و نازل كرد از آسمان آبی را ، پس خارج كرد به آن از ثمرات (
ميوه ها ) رزقی برايتان و رام كرد
برايتان كشتی را برای اينكه روان شود در دريا به فرمانش و رام كرد
برايتان چشمه ها را
-
و رام كرد برايتان خورشيد و ماه را
، دو دنبال كننده ( از پی هم آينده ) و
رام كرد برايتان شب و روز را
-
و داد شما را از هر (
تمام ) آنچه كه درخواست كرديد او را و
اگر بشماريد نعمت خداوند را نيستيد حساب (
محاسبه ) كننده آن ، بدرستی انسان حتما ظلم كننده ای كفران
كننده ای [است]
-
و زمانی كه گفت ابراهيم [ای]
سرورم ، قرار ده اين بلد را ايمن شده ای و اجتنابم كن (
دور و كنارم كن ) و پسرانم را كه [مبادا]
عبادت ( بندگی ) كنيم ساخته شده ها را (
بتها را )
-
سرورم ، بدرستی ايشان حتما گمراه
كردند بسياری از انسيان ( مردم ) را ، پس
كسی كه تبعيت كند مرا ، پس بدرستی او از من [است]
و كسی كه عصيانم كند ، پس بدرستی تو آمرزنده ای مهربانی [هستی]
-
سرور ما ، بدرستی من مسكن گزيدم از
ذريه ام ( فرزندانم ) به وادی
( سرزمينی ، دره ای ) بدون دارای كشتی (
زراعتی ) نزد خانه ات محترمی ( مورد
احترامی ، ممنوع شده ای ) ، سرور ما برای اينكه به پا دارند
نماز را ، پس قرار ده دلهايی از انسيان ( مردم
) را كه به گروند به سويشان و رزقمند كن ايشان را از ثمرات (
ميوه ها ) ، باشد برای ايشان كه شكر
گزارند
-
سرور ما ، بدرستی تو ميدانی آنچه را
كه مخفی ميكنيم و آنچه را كه علنی ميكنيم و مخفی نميشود برای خداوند از
چيزی در زمين و نه در آسمان
-
ستايش برای خداوند كسی كه بخشيد
برايم بر ( در) پيری اسماعيل و اسحاق را
، بدرستی سرورم حتما شنوای دعاست
-
سرورم ، قرار ده مرا به پا دارند
نماز و [همچنين] از ذريه ام (
نسلم ) ، سرور ما و قبول كن دعايم را
-
سرور ما ، بيامرز برايم و برای
والدينم و برای مومنين روزی را كه به پا ميشود حساب
-
و حساب (
گمان ) نكن كه خداوند غافلی [است]
از آنچه كه عمل ميكند ظالمان ، جز اين نيست كه به تاخير ميافكند ايشان
را برای روزی كه تشخيص ميدهد ( خيره ميشود
) در آن ديدگان
-
دوندگانند ، به طرف بالاست (
افراشته است ) سرهايشان ، بر نميگردد به سويشان پلكهايشان (
ديدگانشان ) و دلهايشان خالی (
تهی ) [است]
-
و هشدار ده انسيان (
مردم ) را روزی كه ميآيد ايشان را عذاب ،
پس ميگويد كسانی كه ظلم كردند ، سرور ما به تاخير افكن ما را به سوی
اجلی ( مهلتی ، موعدی ) نزديكی [تا]
اجابت كنيم دعوتت را و تبعيت كنيم رسولان را ، آيا سوگند نمی خورديد از
قبل [كه] نيست برای شما از زوالی (
از هيبت فرو افتادنی ، خوار شدنی )
-
و ساكن شديد در مسكنهای كسانی كه
ظلم كردند خويشتن را و مبين شد برايتان كه چگونه رفتار كرديم به
ايشان و زديم برای شما مثالها را
-
و مكر كرده اند مكرشان را و نزد
خداوند [است] مكر ايشان و اگر چه باشد
مكر ايشان برای اينكه زايل كند از آن كوهها را
-
پس حساب (
گمان ) نكن [كه] خداوند خلاف
كننده وعده اش رسولانش را [می باشد]
، بدرستی خداوند عزيزی دارای انتقامی [است]
-
روزی كه تبديل ميشود زمين غير [اين]
زمين و [همچنين] آسمانها و بيرون آيند (
بارز شوند ) برای خداوند واحد چيره
-
و می بينی مجرمان را در چنين
روزگاری بسته شدگانند در زنجيرها
-
پيراهنهايشان از مسی [باشد]
و ميپوشاند صورتهايشان را آتش
-
برای اينكه جزا دهد خداوند هر (
تمام ) شخصی را آنچه را كه كسب كرد ،
بدرستی خداوند سريع الحساب [است]
-
اين ابلاغی برای انسيان (
مردم ) [است]
و برای اينكه هشدار شوند به آن و برای اينكه بدانند كه جز اين نيست كه
اوست خدايی تكی و برای اينكه متذكر شود دارندگان خردها (
انديشه ها )